door Ceder
•
18 november 2021
Ik word wakker en het eerste wat ik doe is voelen aan mijn buik. Mijn ogen zijn gesloten, ik lig op mijn rug in bed als ik wakker word. Snel voel ik aan mijn buik. Er schieten direct allerlei gedachten door mijn hoofd. Is mijn buik dikker geworden vannacht? Platter? Nee volgens mij niet, ik heb gisteravond nog chocolade gegeten, dan moet hij wel dikker zijn geworden. Ik wrijf er nog eens overheen: platter, dikker? Ik sta op en loop naar de badkamer, daar kijk in de spiegel. Weer 3 puistjes op mijn kin. Hoe ga ik dit weer wegwerken? Ik begin met het reinigen van mijn gezicht. Zal iemand het opvallen? Als ik die extra dikke concealer gebruik hoop ik dat het niet opvalt. Ik kleed me aan en dat doe ik voor de spiegel. Kritisch kijk ik naar mezelf terwijl ik me aankleed. Zit deze broek nu strakker? Ik draai rondjes en kijk naar mijn billen. Als mijn billen er maar goed uit zien in de broek, dan verdoezel ik mijn buikje wel met een trui. Gek word ik er van. Ik zit gewoon aan die spiegel vastgeplakt en de gedachten razen met een snelheid van 100 Km per uur door mijn hoofd. Het moet ophouden deze onzekerheid! Ik weet maar 1 manier en dat is afvallen, maar dat heeft tot nu toe niet geholpen. Hier beschrijf ik een normale ochtend van mijn 19-jarige zelf. Ik ontwikkelde gewoontes die steeds extremer werden, het voelen, bekritiseren en naar beneden halen van mezelf. Ik had een zeer negatief zelfbeeld.