Ik mijmer door... Waarom zou ik dat willen? Zodat ik en mijn voeten voldoen aan het schoonheidsideaal? Van vrouwen zonder haren op hun benen, altijd gladde voeten en gelakte teennagels. Slank, zelfverzekerd en egaal bruin. Ik noem maar even een paar van die voorwaarden die ik mezelf voorhoud om gelukkig te mogen zijn. Trap ik er dan toch weer in?!

Terwijl ik WEET dat mijn waarde niet ligt in de schoonheid van mijn uiterlijk.

Terwijl ik WEET dat het onmogelijk is om te voldoen aan het schoonheidsideaal.

Terwijl ik WEET dat mijn zelfverzekerdheid niks te maken heeft met hoe ik eruit zie.

Maar zo VOELT het niet. Wat ik wil VOELEN is dat ik goed ben zoals ik ben.

Dat ik geaccepteerd word ook met vieze voeten. Dat vieze voeten mij, mij maken. Dat ik trots ben op mijn lichaam. Dat het niet uit maakt welke zomerjurk ik aan doe. Dat ik daar geen corrigerende broekjes onder aan hoef te trekken die toch veel te warm zijn.

Dat is ook precies de struggle die ik 2 jaar geleden had. Toen ik nog in loondienst werkte als schoonheidsspecialist en ik tegen de vrouwen in mijn stoel wel ging zeggen dat minder rimpels beter is.

Dat je nagellak afgestemd moet zijn op elkaar, want dat zijn de "regels". Dat je gelukkiger gaat zijn als je huid egaler is.

En JA dat is vaak ook zo. Je VOELT je ook beter als je een egale huid hebt. Als je mooie gelakte nagels hebt.

Als je in de spiegel kunt kijken en met trots kunt zeggen dat je er goed uit ziet. Dat is FANTASTISCH!

Maar je hebt het niet nodig. Je hebt geen schoonheidsbehandelingen nodig.

Niet zo nodig als dat je eten en drinken nodig hebt. Maar het draait allemaal om dat GEVOEL.

Het gevoel van goed genoeg zijn. Wat je krijgt door contact met jezelf en het leven van je leven wat bij JOU past. Want JIJ bent uniek.